ที่สวิตเซอร์แลนด์.....ในช่วงฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วง อากาศจะชื้นเพราะมีฝนตกบ่อย ๆ เวลาเช้า ๆ หรือตอนเย็น ๆ จะมีสัตว์เลื้อยคลายอยู่ ๒ ชนิด คือ "ตัวลิ้นหมา" และ "หอยทาก" ชอบออกมาหาอาหารกิน อาหารของสัตว์พวกนี้ก็คือ ใบไม้ใบหญ้าอ่อน และดอกไม้ที่มีกลิ่นหอม อย่างเช่นดอกดาวเรือง เขากินแบบชนิดไม่มีการเกรงกลัวเจ้าของดอกไม้เลยนะ.....ฉันเคยปลูกดอกดาวเรืองไว้รอบสระปลา ไว้ชมความงามตอนเช้า ๆ มันสวยดี ได้ชมอยู่แค่วันเดียว พอเช้าวันรุ่งขึ้น โดนตัวลิ้นหมาเขมือบเกลี้ยงเลย ตั้งแต่นั้นมา ฉันเลยเลิกปลูกดอกไม้ในสวนเด็ดขาด เพราะไม่อยากมีโทสะ และไม่อยากมีกรรมกับสัตว์เดรัจฉานด้วย....บางคนเขาไม่สนใจ และไม่รู้เรื่องเวรกรรมอะไรทั้งนั้น เขาก็จะใช้เม็ดยาพิษหว่านตามพื้นรอบ ๆ ต้นดอกไม้และบริเวณสวน พอสัตว์พวกนี้เลิ้อยไปได้กลิ่น มันก็จะพากันกิน แล้วก็พากันตายเป็นแถวเลย ฉันเห็นแล้วเกิดความสงสารคนใจบาป ที่จะต้องได้รับผลของกรรมในวันหนึ่งอย่างแน่นอน เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้....เป็นเรื่องเกี่ยวกับเพื่อนบ้านของฉัน เขามีสวนดอกไม้สวยมาก ๆ มีดอกไม้สารพัดชนิด เจ้าลิ้นหมากับเจ้าหอยทากไม่มีโอกาสได้ลิ้มรสดอกไม้ของเขาหรอก เพราะเขาใช้ยาพิษโรยทั่วบริเวณสวน จะเห็นสัตว์พวกนี้นอนตายอย่างน่าสมเพท มียาพิษติดอยู่ที่ปากและมีเมือกสีขาว ๆ ไหลออกมา สัตว์พวกนี้ไม่มีเลือดสีแดงเหมือนสัตว์อื่น เพราะความที่ไม่รู้เรื่อง "กรรมและผลของกรรม" ว่ามีจริง ยิ่งกระทำกรรมโดยเจตนาด้วย จะได้รับผลกรรมอย่างรวดเร็ว....สองสามีภรรยาเป็นคนรักสวนมาก เพราะเขาไม่มีลูก จึงใช้เงินทุ่มเททำสวนดอกไม้ราคาแพง เป็นการชดเชยสิ่งที่ขาด แต่สวนดอกไม้ก็เป็นเหตุปัจจัย
ให้เขาขยันฆ่าตัวลิ้นหมาและหอยทากทุกวัน ๆ ละหลายสิบตัว โดยเฉพาะผู้เป็นสามี ชอบทำสวนมากจึงเป็นศัตรูกับสัตว์สองชนิดนี้อย่างเปิดเผย
ในที่สุดกรรมได้ส่งผลเร็วเกิดคาด ส่งงผลในชาตินี้.....เขาป่วยหนักด้วยโรคมะเร็งที่หลอดลม ไม่สามารถพูดได้เหมือนปกติ ต้องผ่าตัดคอหลายครั้ง แต่ก็ไม่ดีขึ้น เขาต้องทุกข์ทรมานอยู่ ๒ ปี ส่วนภรรยานั้น ถึงแม้ว่าจะไม่ป่วย แต่ก็เหมือนป่วยด้วยกัน เพราะเธอต้องคอยปรนนิบัติสามี ตลอดจนถึงวินาทีสุดท้าย....มีอยู่วันหนึ่งฉันเจอสองสามีภรรยาโดยบังเอิญในโรงรถของเขา ขณะที่เขากำลังจะไปหาหมอ สามีฉันได้บอกกับสองสามีภรรยาคู่นี้ว่า ฉันมีพลังจิตสามารถรักษาโรคกรรมได้ เขาก็ยินดีให้ฉันรักษา ฉันบอกเขาว่า ขอตรวจดูก่อนว่า พอจะช่วยได้ไหม ฉันได้กำหนดจิตตรวจดูด้วยพลังฝ่ามือ ได้พบว่าเจ้ากรรมนายเวรของเขาคือ พวกลิ้นหมากับหอยทากเยอะมาก ๆ เลย เขาไม่ยอมปล่อยกรรม ฉันจึงไม่สามารถที่จะช่วยเขาได้ จึงบอกกับเขาว่า ช่วยไม่ได้หรอก.....ฉันสงสารเขามากตั้งแต่แรกที่เห็นเขาขยันหว่านยาพิษ อยากจะเตือนเขา แต่เขาก็คงจะไม่เชื่อ.....เขาได้ชดใช้กรรมอยู่สองปีเต็ม ๆ .....หนึ่งสัปดาห์ก่อนที่เขาจะลาโลกไป เขาได้ขอมาสนทนากับฉันและสามีเป็นครั้งสุดท้ายที่บ้าน เขาขอเข้าไปนั่งในศาลา ในศาลานี้มีพระพุทธรูปองค์ใหญ่ประทับอยูองค์หนึ่ง เขาก็มานั่งชมพระพุทธรูปและสนทนากับเราอยู่ไม่นานก็กลับ....ก่อนวันสิ้นใจเขาได้มาเข้าฝันฉันว่า....ขอให้ฉันช่วยบอกทางให้ด้วย เขาอยากจะไปโบสถ์ แต่ไปไม่ถูก ฉันก็ช่วยบอกทางให้เขา....นี่แหละค่ะ ผลแห่งกรรม....."กรรมใดใครก่อ ผลของกรรมย่อมเป็นของคนนั้น"
ท่านผู้อ่านทุกท่านก็คงจะรู้จักสัตว์เลื้อยคลานสองชนิดนี้ดีนะคะ ถ้าไม่ชอบก็อย่าฆ่าเขา จะได้ไม่เป็นเวรกรรมต่อกันจะดีกว่านะคะ
